Cezary Kucharski: Jestem piknikiem!

Do niedawna byłem przekonany, że to piłkarscy kibice stwarzają najlepszą atmosferę. Z niedowierzaniem podchodziłem do opinii o świetnej atmosferze podczas meczów reprezentacji siatkarzy czy też skoczków narciarskich. Przekonałem się, że to prawda. Mecz Polska - USA kojarzył mi się wyłącznie z mistrzostwami świata Korea/Japonia 2002, w którym to meczu brałem udział. Jednak po finale Ligi Światowej w piłce siatkowej będzie się kojarzyć także z widowiskiem sportowym, którego nie spodziewałem się zobaczyć w Polsce! W piątkowy wieczór miałem okazję dzięki mojemu przyjacielowi być na meczu reprezentacji naszych siatkarzy z Amerykanami. I poczuć atmosferę, o której tak dużo dobrego słyszałem. To, co zobaczyłem, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Od samego wejścia do hali byłem mile zaskakiwany. Ochroniarze ubrani w żółte koszulki, jacyś mili się wydawali, zero podchmielonych typów. Poziom sportowy, oprawa, doping koordynowany przez świetnych wodzirejów - wszystko było na wysokim poziomie. Nie było momentu, aby coś się nie działo. Wydawało mi się do tej pory, że w Ameryce można robić takie "show", ale nie u nas .Wrażenia mam bardzo pozytywne. Zazdrościć tylko można siatkarzom, że grają w takich warunkach. Wychodząc ze Spodka, przypatrywałem się kibicom siatkarskim. Wyglądali mi na normalnych ludzi, ubranych i umalowanych w barwy narodowe. Cieszących się z przeżyć, jakich doznali podczas widowiska sportowego. Nazwałbym ich nawet "piknikami". Przy Łazienkowskiej określani są w ten szyderczy sposób ci, którzy nie należą do samozwańczej grupy "Legia to my". W moim rozumieniu "piknik" to ten, który chce w sposób kulturalny, ale żywiołowy przeżywać wydarzenia sportowe. Okazuje się, że nie używając wulgaryzmów - które na stadionach piłkarskich są czymś "normalnym" - można stworzyć spektakl! Można pomóc swej drużynie, nie obrażając przeciwnika! Trudno w to dziś uwierzyć, ale mam nadzieję, że w przyszłości kibice Legii będą tworzyć takie spektakle.