Jan Urban wraca na Stadion Ludowy

Tak naprawdę oni też nie byli pierwsi... To miano należy się bowiem Jerzemu Pawlikowi, nauczycielowi i trenerowi piłki nożnej ze Szkoły Podstawowej nr 14 na jaworznickich Borach. To właśnie on zachęcał Urbana do udziału w pozalekcyjnych SKS-ach, a potem zaprowadził na pierwszy trening do Victorii. Na początku lat 80. Victoria grała w trzeciej lidze, ale o młodym Urbanie i tak było głośno w całym regionie. - Był najlepszy w każdym meczu! Bramki strzelał co spotkanie, i to dwie, trzy! - wspomina starszy brat, Krzysztof Urban, dziś trener Tempa Płaza, klubu z okolic Chrzanowa. Urban szybko trafił do młodzieżowej reprezentacji Śląska. - Pamiętam, jak pojechaliśmy oglądać Urbana podczas meczu na stadionie AKS-u Chorzów. Razem ze mną wybrali się Gienek Szmidt, wówczas kierownik drużyny, i Józek Gałeczka, wtedy trener koordynator - wspomina Krzysztof Smulski, który pracował w Zagłębiu od roku 1976. Sekcją piłki nożnej Zagłębia kierował w tamtych czasach nieżyjący już Krzysztof Krajewski - dyrektor kopalni Czerwone Zagłębie. To on podjął decyzję, że chce mieć Urbana w Sosnowcu. Na rozmowy z rodzicami piłkarza pojechał do Jaworzna Kazimierz Szmidt - wtedy pierwszy trener Zagłębia. - Wróciłem ze szkoły, a tu widzę mama cała w nerwach. Nie mieliśmy wtedy telefonu, jakiś posłaniec z Victorii przyniósł więc wiadomość, że po południu przyjedzie do nas delegacja z Sosnowca po zgodę na transfer Janka - wspomina brat. - Rozmowy szły opornie. Działacze Victorii zdawali sobie sprawę, jaki talent im się trafił - tłumaczy Smulski. - Działacze obiecali mamie, że będą pilnować, bym chodził do szkoły. Nic z tego nie wyszło... Zaraz zacząłem grać, i to nie tylko w klubie, ale i młodzieżowej reprezentacji Polski, to i szkołą nikt sobie głowy nie zawracał. Technikum skończyłem wieczorowo, dopiero gdy trafiłem do Górnika Zabrze - mówi obecny trener Legii. Na szczęście dla Zagłębia rozmowy skończyły się sukcesem, a dla Urbana zaczęło się nowe życie. Najgorsze były podróże, czasami i z trzema przesiadkami. Najpierw z Jaworzna na Niwkę, potem do centrum i dalej - na Stary Sosnowiec i położony nieopodal stadion. - Był jeden autobus, który ratował mi życie - to 301 z Chrzanowa do Sosnowca. Po dwóch latach dostałem z klubu bordowego malucha i było już łatwiej. Ten samochód był na zachętę, bo już zaczął się mną interesować Ruch Chorzów - śmieje się Urban. - Zawsze wracam do Zagłębia z wielkim sentymentem. To obok Victorii, Górnika Zabrze i Osasuny Pampeluna jeden z klubów, którym zawdzięczam najwięcej - kończy. Urban w Zagłębiu Sezon 1981/82 - 26 meczów/1 gol Sezon 1982/83 - 29/7 Sezon 1983/84 - 29/4 Sezon 1984/85 - 29/11