Kucharz na ostro: Równać do mocnych

Krótka ławka i brak konkurencji w zespole to problem, który może w przyszłości przeszkodzić Polonii walczyć o te najwyższe miejsca. Miarą bezradności trenera Jacka Zielińskiego jest fakt wystawienia Radka Majewskiego w pierwszym składzie tuż po zaleczeniu niebezpiecznej kontuzji i praktycznie bez treningu z zespołem. Legia zremisowała bezbramkowo na wyjeździe z ŁKS i jest - takie odniosłem wrażenie - zadowolona z siebie. Może nie do końca, ale niespecjalnie się martwi, że straciła dwa punkty z drużyną, która jest budowana "po partyzancku". Reprezentant Polski Jakub Wawrzyniak w dzienniku "Polska" powiedział: "Nie możemy mieć do siebie pretensji, że zdobyliśmy punkt po dobrej grze. Nie ma co rozpaczać - za tydzień z Wisłą walczymy o zwycięstwo". Jeszcze bardziej zdziwiony jestem, że ekswidzewiak deprecjonuje po sobotnim meczu umiejętności przeciwnika, mówiąc o ŁKS, że "łodzianie nie prezentują poziomu ekstraklasy, poza skutecznym przeszkadzaniem nie pokazali nic szczególnego, wybijali piłkę, która wracała pod nasze nogi". Przecież te słowa świadczą także o Legii. I to nie najlepiej. Bo co to za osiągnięcie dla zespołu mającego mistrzowskie aspiracje zremisować z zespołem nieprezentującym poziomu ekstraklasy. Nie przypominam sobie, aby w przeszłości legioniści - po marnym wyniku - jeszcze umniejszali umiejętności przeciwnika. Raczej było to "posypywanie głowy popiołem". To piłkarze drużyn przeciwnych tak mówili, chcąc się dowartościować, gdy dostali łupnia od Legii, albo ci, którzy do klubu z Łazienkowskiej czuli awersję, bo nigdy w nim nie grali lub też chcieli się przypodobać swoim kibicom. Wolałbym, aby piłkarze Legii (i wszyscy inni) równali do mocnych przeciwników z Europy czy nawet do FK Moskwa, oczywiście nie w sposób werbalny, ale na boisku. Myślę, że równanie w górę jest dla sportowca lepsze niż równanie w dół, ale nawet zwycięstwo w meczu przeciwko Wiśle nie odda dwóch punktów straconych w Łodzi.