Łukasz Fabianski: Zawsze będę pamiętać Legię

- Nie tak powinno wyglądać pożegnanie z Legią. - Łatwiej byłoby się pożegnać zwycięstwem. Szkoda, że to wszystko kończy się w takich okolicznościach. Ale zapamiętam głównie dobre chwile - nie tylko ubiegłoroczne mistrzostwo. Dziękuję kibicom, że stali za mną do końca. - Cieszy się Pan, że jedzie do prawdziwej cywilizacji? W Anglii nie ma takich "numerów", jakie zdarzają się w polskiej lidze. - Nie chcę już wracać do podejrzanych tematów. O sędziowaniu też nic nie chcę mówić. Co nam pozostaje? Gdybyśmy w meczu z Zagłębiem wykorzystali choć część sytuacji, to na koniec nie byłoby żadnego problemu. Gdy traciliśmy pierwszą bramkę, za długo na trawie leżał Grzesiek Bronowicki, a część chłopaków pobiegła napić się wody i potem spóźniliśmy się z kryciem. - Legia już umówiła się z Arsenalem. A Pan ma podpisany kontrakt? - Ja jeszcze nie. Spodziewam się, że do tego dojdzie, gdy wrócę z meczów reprezentacji. Spełniło się Pańskie marzenie? - Z jednej strony tak, bo chciałem tam trafić. Ale to nie wszystko, teraz muszę tam zaistnieć. Nie powiedziano mi wprost, że mam stacjonować u boku Jensa Lehmanna. Mam walczyć i zobaczymy, co z tego wyniknie. - Jerzy Dudek od dawna jest rezerwowym w Liverpoolu. Pan prawdopodobnie będzie musiał przywyknąć do zapomnianej roli. W Legii strój z numerem jeden od dwóch lat należał do Pana. - Jurek wcześniej bardzo dużo osiągnął, ja tak naprawdę dopiero zaczynam. On ma 34 lata, ja dopiero 22. Będę chciał jak najszybciej zaistnieć, ale zobaczymy, czy mi się uda. - Polscy piłkarze zwykle na początku mają problem z barierą językową. - Ja akurat mam nieźle opanowany angielski. Ale oczywiście na miejscu będę intensywnie się uczył. Byłem "z wizytą" w Arsenalu już trzy razy - teraz nareszcie oficjalnie mogę to przyznać - jednak wszystkie niuanse wychwycę, dopiero jak się przeniosę tam na stałe. - W Arsenalu jest inny bramkarz, który kiedyś trenował z Legią - 17-letni Wojciech Szczęsny. - Oczywiście wysyłaliśmy do siebie SMS-y, ale o szczegółach jeszcze nie rozmawialiśmy. Na razie myślę o zgrupowaniu reprezentacji, na którym jestem od poniedziałku. Okres przygotowawczy w Arsenalu rozpoczyna się dopiero 3 lipca i od tego dnia będę mógł zobaczyć więcej. - Legia zakazywała Panu wypowiadać się na temat Arsenalu, chociaż wszyscy od dawna o tym wiedzieli. Śmieszna sytuacja. - Poprosiły mnie o to oba kluby. Może to wyglądało nieładnie, wszyscy znają mnie jako człowieka otwartego. Rozmawiam w każdych okolicznościach, niezależnie od wyniku meczu. Czułem się z tym niedobrze. Zdawałem sobie sprawę, że mogło to wyglądać brzydko. Ale była umowa i byłbym nie fair, jej nie dotrzymując. - Kiedy był Pan pewien, że zostanie zawodnikiem Arsenalu? - Chyba od razu po spotkaniu z Arsene'em Wengerem. Sprawy potoczyły się bardzo szybko. Myślałem, że lecę do Londynu, by się rozejrzeć, a tymczasem od razu ustalaliśmy właściwie wszystko. Minęły dwa tygodnie i koniec. Czego będzie Panu brakowało po wyjeździe z Warszawy? - Niektórzy powiedzą, że 2,5 roku, jakie tu spędziłem, to niewiele. Ale dla mnie to było dużo i w dodatku to piękny okres. Mam ogromy sentyment do Legii i do wszystkich ludzi z nią związanych. Jak tak człowiek się zastanowi, to mu robi się smutno. Zostawiłem tu dużo zdrowia, dużo serca. Przed meczem z Zagłębiem dostałem kwiaty i powstrzymywałem się przed tym, by mi łzy nie poleciały. Jestem wrażliwy, może sentymentalny. - Ale trzeba iść do przodu. - Życie tego wymaga. Chcę osiągnąć bardzo dużo. Zrobiłem kolejny krok. Nie wiem czy ostatni. Ale na pewno spory. - Kto powinien zostać Pańskim następcą? Jan Mucha jest gotowy? - Janek to bardzo dobry bramkarz. Ale przecież to nie ja mam oceniać, kto teraz ma stać w bramce Legii. Trener Krzysztof Dowhań potrafi "wykroić" dobrego bramkarza. Legia na tej pozycji nigdy nie miała kłopotu. 53 tyle meczów dla Legii w ciągu dwóch lat zagrał w lidze Fabiański - i puścił 46 goli, co daje średnią 0,87 na spotkanie; w sumie we wszystkich rozgrywkach 64 (średnia 0,91)