Marcin Mięciel: Na start ligi na pewno będę gotów

Czyli formę szykuje Pan dopiero na ligę? A co z Ligą Europy, w której grę Legia rozpoczyna już w czwartek? Kibice mieli nadzieję, że zastąpi Pan kontuzjowanego Takesure'a Chinyamę. - Czasu nie da się oszukać. Chłopaki z drużyny są na razie lepiej przygotowani ode mnie, ja mam zaległości, podobnie jak ci, którzy byli na zgrupowaniach reprezentacji. Z doświadczenia wiem, że potrzebuję czterech tygodni, aby dojść do optymalnej formy. Zdaje Pan sobie sprawę, że kibice mają ogromne oczekiwania? Czekają szczególnie na legendarne przewrotki. - Oczekiwania zawsze są wielkie. Pamiętajmy, że w Legii, jak w każdym wielkim klubie, jest ogromna konkurencja. Na razie ta konkurencja jest słabiutka. Kontuzjowani są Chinyama oraz Grzelak i o miejsce w składzie walczy Pan z młodymi zawodnikami. Nie było Panu głupio, kiedy trener Urban powiedział, że na razie lepszy od Pana jest Paluchowski? On się powinien od Pana uczyć! - Adrian pokazał się z dobrej strony na obozie, nastrzelał bramek w sparingach. I niech strzela dalej, aż ja dojdę do formy (śmiech). Młodzi piłkarze pokazali w Austrii, że mają duże umiejętności, i w przyszłości na pewno będą stanowili o sile Legii. Zresztą Maciek Rybus i Ariel Borysiuk już są ważnymi ogniwami zespołu. Kiedy ostatnio strzelił Pan gola przewrotką? - Szczerze mówiąc, nie pamiętam, ale nie zapomniałem, jak się zdobywa bramki w ten sposób. Minus jest tylko taki, że im człowiek starszy, tym kości słabsze, więc lądowanie już takie fajne nie jest. Ale dla mnie przewrotka to normalne zagranie, tak jak strzał z głowy czy podbicia. Jeżeli stoję tyłem do bramki i mam piłkę na dobrej wysokości, to nawet się nie zastanawiam. Jak Pan reaguje na opinie, że wcisnął się Pan do Legii? Że to nie klub, a przede wszystkim Pan chciał znowu zagrać przy Łazienkowskiej. - Prawda jest taka, że to ja pierwszy złożyłem w Legii zapytanie. Ale gdyby klub mnie nie chciał, nie byłoby mnie dziś w Warszawie. Miał Pan inne oferty? - Były zapytania z Cypru i Grecji, ale uzgodniliśmy z żoną, że jeśli będzie możliwość powrotu do Legii, wracamy. Córka w tym roku idzie do szkoły, chcieliśmy, żeby do polskiej. Poza tym zawsze marzyłem, aby jeszcze kiedyś zagrać w Legii. To był ostatni dzwonek. Czas gry w Bochum uważa Pan za udany? - Na pewno mogło być lepiej, ale i najgorzej też nie było. Nigdy nie siedziałem na trybunach, chyba że zaraz po kontuzji, bo dwie dziwne mi się przytrafiły. W Bochum tylko Stanislav Sestak miał pewne miejsce w składzie. Reszta napastników grała na zmianę. I mieli podobną skuteczność. Rozmawiał: Paweł Drażba