Martins Ekwueme: Jesteśmy mocniejsi od Wisły

Przed meczem rundy czwartą żółtą kartkę dostał jednak defensywny pomocnik, kapitan Aleksandar Vuković i Nigeryjczyk zagra w niedzielę z Wisłą. Przeciwko klubowi, którego w przeszłości był zawodnikiem i w którym nie zrobił kariery. Dwa mistrzostwa Polski to głównie ślad w statystykach. Był tam w głębokiej rezerwie. W meczu z Wisłą zastąpi pan kapitana drużyny. To duże wyzwanie - akurat w takim spotkaniu. - Wszystkie mecze są dla mnie ważne. Tak samo z Wisłą, jak np. z Zagłębiem. Zawsze liczą się trzy punkty. Ale oczywiście wiem, że to bardzo ważny mecz dla Legii, może najważniejszy. Tak samo wygląda to w Wiśle. Od początku sezonu jest pan rezerwowym. To duża odpowiedzialność zagrać akurat w najważniejszym meczu półrocza. - Grałem już dla Legii w meczach pucharowych. W lidze też raz zagrałem od początku - w czwartej kolejce z ŁKS w Łodzi. I wygraliśmy 1:0. Wiem, że nie może grać 20 zawodników naraz. Trzeba czekać na okazję. Jednak okaże się, czy zagram od początku. Trener Urban powiedział, że to pan zastąpi Vukovicia. - Cieszę się. Ale cieszyłbym się nawet, gdybym zmieścił się w kadrze na mecz, a potem mógłbym zagrać choćby pięć minut. Jako jedyny z obecnych legionistów był pan zawodnikiem Wisły. - No, byłem. Dobra, nie będę dłużej udawać. To dla mnie bardzo ważny mecz. Chciałbym udowodnić, że w Krakowie się pomylili, nie wiążąc ze mną nadziei. Miło wspominam tamten okres, fajnie mi tam się mieszkało. Jednak grałem za mało. Ma pan kontakt z kolegami z Wisły? - Mam, ale rozmawiamy rzadko. Ostatnio dwa miesiące temu z Baszczyńskim. Tematu niedzielnego meczu w każdym razie nie poruszaliśmy. Ile miał pan lat, trafiając do Wisły? - 17. Ale wcześniej był pan w Legii? - Byłem, byłem. Ale nie grałem. Mój brat Pascal grał w rezerwach Legii, ja tylko trenowałem. Była w związku z tym mała awanturka. Pan odszedł do Wisły, a w Legii twierdzili, że jest pan nadal jej zawodnikiem. - Nic o tym nie słyszałem. Może mój menedżer coś podpisał? Ja byłem niepełnoletni, nic nie podpisywałem. Kto to jeszcze pamięta? W Wiśle grał pan mało, ale teraz w Legii niewiele więcej. Rozczarowany? - Przyjście do Legii to dla mnie bardzo duży krok. Grałem w Polonii, w II lidze. A to zupełnie inny poziom. Dlatego nie powiem, że jestem rozczarowany z mojej roli w Legii. Jeszcze pół roku temu nie mógłbym zagrać w takim meczu jak ten z Wisłą. A teraz mogę. W środę było 3:3 w Pucharze Ekstraklasy z Groclinem. Jest pan z siebie zadowolony? - Próbowałem walczyć. Nie do końca jestem zadowolony, bo mogliśmy wygrać. W Krakowie musimy znacznie uważniej zagrać w obronie. W niedzielę raczej nie będzie tylu bramek. Chociaż kiedyś było tam 3:3. Pamięta pan tamto spotkanie? - Jak mam pamiętać, skoro miałem wtedy 12 lat i nawet mnie w Polsce nie było? Ale kilka meczów Wisły z Legią pamiętam, bo zawsze były ciekawe. A przypomina pan sobie taki mecz, gdy Legia wygrała u siebie 5:1? - No, tak. Wisła już miała pewne mistrzostwo. Muszę pamiętać, bo w tamtym meczu zagrałem. Przegraliśmy 1:4 albo i 1:5. 1:5. Myśli pan, że obie drużyny i teraz postawią na atak czy będzie tak jak z Lechem - obie zagrają bardzo uważnie? - Wisła gra ofensywnie, my także. Tym razem nie powinno być kalkulowania. Będzie widowisko. Jest czterech braci i siostra Ekwueme, wszyscy związani z futbolem. To pan odniósł największe sukcesy. Dwa mistrzostwa Polski w barwach Wisły Kraków. - Nie zgadzam się. Emmanuel grał w reprezentacji Nigerii, w europejskich pucharach. I zdobył mistrzostwo Polski z Polonią. Zanim trafił pan do najsilniejszych polskich klubów, była czeska Sigma Ołomuniec. - Trafiłem tam dzięki Wernerowi Liczce, który prowadził Polonię, gdy byłem w niej po raz pierwszy. Jego kolega prowadził Sigmę, która oddała akurat defensywnego pomocnika do FC Brugge. Pobyt tam mi pomógł. Dlatego potem mogłem sobie poradzić w Wiśle, Polonii czy teraz Legii. Wracając do niedzielnego meczu - zdaje pan sobie sprawę, że przeciwko Wiśle wcale nie musi grać jako typowy defensywny pomocnik? Trener Urban preferuje ustawienie z trzema środkowymi pomocnikami i tam podziały się zacierają. - Zagram tam, gdzie zdecyduje trener. Lubię biegać do przodu. Kto mi zabroni strzelić bramkę? Ale odejście z Wisły to był chyba pański pomysł? Dobry? - Chciałem grać. W Wiśle byłem znacznie dalej od podstawowego składu niż teraz w Legii. Zainteresowała się Polonia Warszawa. Nie żałuję. Wisła prowadzi w tabeli, Legia jest trzecia. Ale kto ma mocniejszą drużynę? - Tabela nie zawsze mówi prawdę. Wierzę, że Legia. Woli pan Kraków czy Warszawę? - Tutaj mam więcej kolegów. W Krakowie czułem się samotny. Poza tym Warszawa jest stolicą Polski. Wszystko. Rozmawiał: Maciej Weber