Rośnie nowy "Fabian"

Brakuje mu centymetrów - Z Łukaszem pracowałem przez 7 lat. Myślałem, że już uwolniłem się od Fabiańskich, ale wygląda na to, że jednak nie - śmieje się szkoleniowiec. Rodzinne koneksje nie miały znaczenia, kiedy Arek przyjmowany był do renomowanej szkoły - Ma predyspozycje i smykałkę do gry w bramce - ocenia Dawidziuk. - Pod względem motorycznym, psychofizycznym i charakterologicznym jest bardzo podobny do Łukasza sprzed 7 lat. Na razie brakuje mu tylko wzrostu. Łukasz w wieku 15 lat miał 182 cm, a Arek ma tylko 165 cm. Ale w tak młodym wieku nie ma sensu martwić się, jak dużo jeszcze urośnie. Za parę lat może być równie wysoki jak Łukasz - dodaje Dawidziuk. Nie lubi być porównywany Sam Arek nie lubi być porównywany do brata. Denerwuje go również zainteresowanie mediów. - Nie chcę rozmawiać z dziennikarzami tylko dlatego, że jestem bratem Łukasza! Jeśli mam udzielać wywiadów, to najpierw muszę zasłużyć na to pracą i grą na boisku - mówił bliski płaczu, gdy poprosiliśmy go o rozmowę. Po ciężkim treningu w 35-stopniowym upale jednak trochę ochłonął i dał się namówić na wywiad. - Biorę przykład z Łukasza, ale nie chcę, żeby mnie do niego porównywano - zastrzega Arek. - Nie lubię pytań, który z nas ma lepszy refleks, a który jest bardziej skoczny. Z drugiej strony dobrze mieć takiego brata, bo gdy przed odlotem do Londynu Łukasz miał wolny czas, poświęcał go, trenując z Arkiem. - Łukasz dzwon iz Anglii codziennie, ale o piłce rozmawiamy rzadko. Bardzo się ucieszył, że dostałem się do szkółki w Szamotułach - zdradza młodszy z braci, który nie lubi być nazywany Fabianem. - Jeszcze na tonie zasłużyłem - tłumaczy ambitny chłopak. Co ciekawe, Arek nie chce być porównywany do Łukasza, ale też marzy o grze w... Legii.