Zadyszka Legii

Niespodziewanie w piątek w kompromitującym stylu uległa Polonii Bytom, a następnie we wtorek, już po nieco lepszej grze, przegrała w Bełchatowie. Po tym meczu miejscowy GKS wyprzedził warszawiaków w ligowej tabeli. Te dwa spotkania pokazały, że nie taka Legia straszna jak ją pisali po zwycięstwie nad Wisłą Kraków czy perfekcyjnym meczu z Lechią Gdańsk. Ale słabsza forma warszawskiej drużyny pod koniec rundy ma miejsce nie po raz pierwszy. W ostatnich siedmiu kolejkach poprzedniego sezonu Legia nie wygrała aż w czterech z nich. Uległa wtedy na własnym boisku w meczu ligowym Lechowi Poznań - co nastąpiło pierwszy raz od prawie trzynastu lat. Z kolei sezon wcześniej w trzech ostatnich kolejkach stołeczna jedenastka wygrała tylko raz, a w ostatnim meczu tamtego sezonu Zagłębie Lubin wygrywając przy Łazienkowskiej przypieczętowało zdobycie Mistrzostwa Polski. Na "dobitkę" Legia (już w Pucharze Ekstraklasy) zremisowała 2:2 w Łęcznej z miejscowym Górnikiem, by w rewanżu polec u siebie 0:2 i fatalnie zakończyć sezon. Niby to tylko statystyki, ale liczby nie kłamią. W tym sezonie po serii dobrych spotkań nadeszły dwie porażki. Jakie mogą być tego przyczyny? Raczej nie brak sił. - Legia ma najszerszą ławkę. Nawet nie można powiedzieć, że ławkę bo kto by nie wszedł na boisko, nie jest osłabieniem, a wzmocnieniem drużyny - to słowa Macieja Iwańskiego, które są zgodne ze stanem rzeczywistym. Gdyby więc Jan Urban widział braki kondycyjne u swoich zawodników, na pewno miałby ich kim zastąpić. Problem nie leży zapewne również w kwestii psychiki. Trudno pomyśleć by piłkarze grający w Legii spalali się psychicznie przed meczami ligowymi. Może zabrakło odpowiedniego zaangażowania. Zarówno trener jaki i zawodnicy przed spotkaniami z teoretycznie słabszymi rywalami powtarzają, że wystarczy włożyć odpowiednio dużo zaangażowania, a umiejętności czysto piłkarskie przeważą. Z drugiej strony to tylko dwa spotkania, a kolejek ligowych do końca roku pozostało jeszcze cztery, a więc jest jeszcze gdzie odrobić stracone punkty.