Rozmowa z Sylwestem Czereszewskim

Robert Błoński: Spodziewał się Pan takiego przyjęcia przez kibiców?
Sylwester Czereszewski, pomocnik Legii, przed laty piłkarz Stomilu: Zdawałem sobie sprawę, że o mnie nie zapomnieli, ale powiem szczerze, że nie myślałem, że będzie tak wspaniale. Miałem tremę i szczerze się wzruszyłem. Tego właśnie, tej atmosfery, najbardziej brakowało mi w Chinach. Cieszę się, że azjatycki rozdział jest już poza mną.
Co się zmieniło przez ten rok od Pana wyjazdu?
- Przede wszystkim mamy nowe szatnie. Są rewelacyjne. Miały być, kiedy przychodziłem do Legii w 1997 roku ze Stomilu. Najważniejsze, że się doczekałem. Co do gry drużyny, to widzę, że wreszcie jest porządek w środku pola. Nie zostawiamy rywalom takiej swobody jak kiedyś. Gra jest poukładana. Nie ma podziału na środkowych pomocników ofensywnych i defensywnych. Wszyscy bronią i atakują. To mi się podoba. Jeśli chodzi o jakość, to w grze Legii niewiele się zmieniło.
Swojego powrotu omal nie zakończył Pan golem...
- Tak. Boję się, że coś przywiozłem z Chin. Tam po moich strzałach piłka siedem razy trafiała w poprzeczkę. Dziennikarze żartowali, że w Polsce bramki są chyba trochę wyższe... Żal mi tego strzału, tym bardziej że podanie od Mariusza Piekarskiego wcale nie było takie łatwe.
Czy myśli Pan, że wywalczy miejsce w podstawowym składzie?
- Chciałbym i zrobię wszystko, by tak się stało. Ale grając pięć czy dziesięć minut w meczu, trudno jest udowodnić trenerowi swoją przydatność. Szkoda, bo dziś widziałem, że po polu karnym Stomilu lata wiele bezpańskich piłek. Sporo było dośrodkowań, pewnie miałbym kilka okazji... Trudno, przyjdą następne mecze.